Welke stappen zet je als ouder bij de verslaving van een kind

Vraag: Wat zijn de stappen bij verslaving van een kind

Je wilt je eigen kind niet kapot zien gaan…

Dus dan wil je doen wat je kan om dat te voorkomen. Maar het vervelende is alleen dat mensen daardoor vaak precies het verkeerde gaan doen. Daarom het volgende rijtje dat ik wel gebruik voor de training van ouders van (volwassen) kinderen met een verslaving.

1. Voorwaarden scheppen voor gesprek over middelengebruik
   1. praten met je kind – relatie is de basis voor ieder gesprek –
   2. probleem voorkomen (het opbouwen van een gezonde cultuur in het gezin met betrekking tot genieten, presteren). Belangrijk daarin is: een voorbeeld zijn voor je kinderen (en dat vereist dus ook dat je doelen leert kennen van jouw kind), het gesprek vereist /b>vertrouwen, en daarmee dus ook het duidelijk maken van de doelen die je zelf hebt.
   3. Verveling is juist voor een kind dat aan het groeien is vaak ronduit risicovol. Dus geef niet het makkelijke voorbeeld maar laat zien dat het aangaan uitdagingen (inclusief het onderuit gaan dat daar soms bij hoort) een leefwijze is die levenskwaliteit en plezier geeft. Laat zien dat je op kunt staan en staar je niet gelijk blind op de resultaten maar geniet van het proberen.
   4. Gesprekken over gebruik -ook eigen gebruik- en over genietingen.
      1. Als gezegd: voorbeeld doet volgen (laat je jouw kinderen zien dat het leven leuk kan zijn als niet-/gecontroleerd gebruiker? (of is het voorbeeld dat het pas leuk wordt ná gebruik)
      2. Laat je zien dat het normaal is om regelmatig te gebruiken of laat je zien dat je het leven ook aankan/interessant kan maken zonder middelen
      3. Heb je nagedacht en bespreek je met de kinderen in hoeverre er mogelijk genetische ‘aanleg’ is voor een verslaving?
      4. Denk je handig na over de opvoedkundige voorbeelden die gegeven worden? Het blijkt bijvoorbeeld dat in een aantal gevallen de “ex-verslaafde” die voor de klas staat? Het feit dat ie daar staat is het levende bewijs dat het “goed gegaan is”. dus zo bang hoef je er niet voor te zijn.
2. Gebruik bestaat inmiddels (ook) bij je kind
   1. Als er in middels sprake is van gebruik dan is het verstandig om te onderzoeken in hoeverre er ook een probleem is ontstaan. Ook al is dat voor veel ouders die zelf geen ervaring hebben met middelengebruik onvoorstelbaar, een beetje (liefst onregelmatig) gebruik hoeft echt geen enkel probleem te zijn als het om de juiste redenen gebeurt (fun en experimenteren) maar als jouw kind louter nog met mede-gebruikers omgaat, als het gebruik ieder weekend wordt, of dagelijks, als
   2. onderzoeken van de mogelijke redenen zouden kunnen zijn voor gebruik. Veel gesprekken gaan gelijk over de redenen waarom je niet zou moeten gebruiken, maar probeer eerst eens uit te vinden waarom het voor jouw kind leuk is of aantrekkelijk. En begrijp me goed: ook al heb je nog helemaal niks gezegd, jouw kind heeft al vanuit de maatschappij opgepikt “dat het niet hoort”. En puberteit heeft als doel om een  mening te gaan kunnen vormen… Als jij al tevoren duidelijk hebt gemaakt dat er niet over te praten valt… dan zal jouw kind niet praten. In het ergste geval zal het je naar de mond praten.
3. Gericht gebruik en het begin van het ontstaan van afhankelijkheid
   1. Als er wel een probleem aan het ontstaan is dan zal je toch eerst moeten weten te verduidelijken wat dan het probleem zou kunnen zijn! Motivatie begint vrijwel altijd met informeren èn het aangeven van mogelijke alternatieven. Motivatie ontstaat niet doordat iemand
   2. ver voordat biologische verslavingen ontstaan begint de emotionele afhankelijkheid. Om daar grip op te krijgen is het belangrijk om zicht te krijgen (dus gesprekken te hebben) over de biologische risico’s van middelen (informeer je en geef die info en vraag ook hoe jouw kind dat ziet). En niet alleen de werking van het gebruik zelf. Maar ook dingen als “wat is de waarde van het ritueel”, wat is de sociale betekenis van het gebruik binnen je vriendenkring en waar staat het voor om juist bij die groep te horen?
4. Als biologische verslaving inmiddels grip heeft gekregen
   1. aanpakken en serieus nemen ASAP
   2. niet uitstellen om gerichte aandacht te besteden aan het afgrenzen van het verslaafde gedrag zonder daarbij het zicht te verliezen op de gezonde aspecten van uw kind
   3. verdiep uzelf in het fenomeen enabling en zorg dat u daar voor oppast door niet te snel te zijn met het aanbieden van grenzen maar daar vervolgens wel duidelijk mee om te gaan (Nee, als je hier bent aangeland is “duidelijke grenzen stellen” niet genoeg!)
   4. als verslaving ernstiger aan het worden is, dan is het iets dat niet binnenskamers kan worden opgelost. Ook al is het misschien cultureel onprettig of zelfs schaamtevol dat dit in jullie gezin gebeurt. Het is blijkbaar gebeurt en over het algemeen is professionele hulp een noodzaak geworden.
   5. Daarnaast wordt het waarschijnlijk tijd om aan jezelf te gaan denken
   6. En het is tijd om erover na te denken dat je over moet houden voor ná de behandeling. Als je nu al te veel gegeven hebt dan kan je iemand niet meer velen als ie jouw aandacht straks het hardste nodig heeft: als hij/zij kwetsbaar uit uit de behandeling terug komt.
   7. Bereid je voor op herhaling en de kans op uitglijders en het verschil met terugval (de meeste terugval ontstaat omdat er niet gesproken kan worden over uitglijders)
5. Als verslaving inmiddels ernstig is geworden dan:
   1. wordt het meestal tijd om behandeling over te laten aan professionals en zelf (tijdelijk) afstand te nemen van het verslaafde deel van jouw kind.
   2. Als jouw kind daar niet gemotiveerd voor is dan kan je proberen om jezelf te oefenen in motiverende gesprekstechtnieken.
   3. Je kunt hoop blijven bieden door aan te geven wat er mogelijk is als uw kind zich aan het afgesproken behandelregime houdt
   4. en ja, daar worden ook fouten in gemaakt. In sommige instituten zelfs grote fouten. Maar het blijft altijd beter dan dat je iemand op eigen kracht laat smoren in het probleem dat inmiddels waarschijnlijk zichzelf zo sterk versterkt dat het voor jouw kind niet meer mogelijk gaat zijn om verleidingen nog te weerstaan.
   5. Als uitglijders en terugval onbespreekbaar zijn dan is de kans daarop groter geworden doordat een verslaving makkelijker groeit in de schaduw: praat over de moeilijke momenten (want als er geen moeilijke momenten zijn dan was er tevoren al geen verslaving)

Zie ook:

Wat is de tip die jij hebt voor andere ouders,
hoe is dat uitgepakt in jouw geval?
En hoeveel sterren geef jij deze tip?