Gevoelens bij uitglijders of terugval
Waarschijnlijk heeft iemand je deze URL gestuurd of heb je deze pagina gevonden omdat je terug gevallen bent…
(als je iemand kent met een terugval… stuur ze dan even de URL: http://wp.me/p1O3rG-1td )
Een terugval of een uitglijder (ik heb het elders over het verschil*) geeft allerlei lastige gevoelens en het is best verstandig om daar even goed over na te denken voor je gaat zitten voelen. Want natuurlijk moet je naar je gevoel luisteren enzo… Maar als er zo veel gevoelens tegelijk spelen dan is het vaak handiger om eerst eens even goed na te denken over al die gevoelens die je daar zoal bij kunt voelen.
Pas op voor schaamte!!!
Alsjeblieft: ga je niet zitten schamen.
Waarom? Schaamte nodigt aangepast gedrag uit. Schaamte nodigt terugtrek gedrag uit. En uitgerekend bij verslaving draait het er juist om dat je er uit komt, dat je gaat zijn -in jouw leven- wie je werkelijk wilt zijn. Schaamte is zonder meer risicovol, zeker als de trek nog hoog is omdat de laatste uitglijder dus nog vers is. Het heeft geen zin ook voor de omgeving om op schaamte te spelen
Schaamte heeft geen zin en houdt je op je plek, en dat is de plek waar je wilt gebruiken blijkbaar.
Spijt mag!
Spijt mag natuurlijk wèl. Spijt kan namelijk best terecht zijn want er zullen waarschijnlijk best dingen zijn stuk gegaan door de dingen die je onder invloed hebt gedaan. Er zullen alleen al in jezelf dingen zijn stuk gegaan omdat je wéér een keer niet hebt gedaan wat jouw plan was. Minstens vertrouwen en zelfvertrouwen sneuvelen over het algemeen met uitglijders… (ook al komt het regelmatig voor dat mensen dat niet zo willen toegeven aan zichzelf).
Spijt mag, maar baal dan wel van de goeie dingen en niet van de verkeerde. Baal niet te veel van de dingen die je onder invloed hebt gedaan maar baal vooral van het feit dat je niet hebt kunnen (of niet hebt willen?) erkennen dat de maat bijna vol was. Dat de trek aan het oplopen was of de wilskracht aan het afbrokkelen. Baal misschien van het feit dat je alleen bent blijven ‘klootviolen’ terwijl je waarschijnlijk best ergens om hulp had mogen vragen.
Baal van jouw plan dat je maar beter los kan gaan laten omdat het blijkbaar niet haalbaar is (je bent immers teruggevallen… dat vond je nèt voor de terugval waarschijnlijk wel een goed idee maar een week geleden waarschijnlijk toch niet).
verbindt spijt met actie
Als je gestruikeld bent, dan is het zaak om zo snel mogelijk weer op te krabbelen. Dan is het zaak om je rap af te gaan vragen waarom je struikelde. Was er werkelijk een struikelpunt? Of liep je al te lang met je tong op je schoenen of met je broek op je enkels zodat je wel moest gaan struikelen binnenkort? Wat ga je dus veranderen in de toekomst om herhaling te voorkomen? Blijkbaar moet er wat anders gaan gebeuren want dit plan is helaas mis gelopen.
Oh, en mocht je nou geen plan hebben gehad, probeer dan eens je middelengebruik te gaan controleren met een plan. Je kan altijd nog weer een ander plan kiezen of je plan uitbreiden met andere nood maatregelen als je weer eens uit zal glijden en je wederom op krabbelt.
Kortom, heb spijt op zo’n manier dat het je tot actie aan zet, een manier van spijten die je motiveert tot het doen van (nieuwe) dingen.
Verdriet mag!
Ook niks mis met verdriet. Het ook jammer dat je dacht iets te kunnen dat blijkbaar niet lukt. Daar mag je verdrietig over zijn. Sterker nog, dat raad ik je zelfs aan!
Niet omdat ik een ‘tearjerker’ ben maar omdat verdriet ons helpt om de dingen los te laten die we niet vast kunnen houden. Rouw er om dat het niet is gelukt je gebruik te controleren, rouw om het mislukken van het plan waarmee je probeerde om controle te herkrijgen en probeer echt te pakken dat het ook in de toekomst eigenlijk geen enkele zin zal hebben om het nog weer een keer op dezelfde manier te willen gaan proberen omdat je gewoon in bepaalde situaties, bij bepaalde gevoelens of op een bepaald stresslevel iedere keer terug zult vallen… helaas.
Zelfs al begrijpt jouw omgeving niet waarom jij verdrietig zou moeten zijn, huil op jouw eigen manier over de dingen die je blijkbaar los moet gaan laten, blijkbaar zijn ze (nog) te veel verbonden met gebruik.
Zelfs al begrijp je ook zelf niet waarom je verdrietig zou zijn. Voel het verdriet!
Voel waar het over gaat en dat gevoel van verdriet helpt je om te herkennen wat je op dit moment in je leven blijkbaar los moet gaan laten, waarom ook dat middel dus voor jou aantrekkelijk is. En dat is goed om te weten want er is nog nooit iemand terug gevallen omdat ie zo goed wist waarom ie niet moest gebruiken… je valt terug op de momenten waarop je wèl wilt gebruiken… dáár zul je alternatieven of acceptatie voor moeten vinden, voor die situaties zul je dingen aan moeten leren als je het terugkerend gebruik wilt gaan stoppen in de tijd…
Boosheid mag!
Ook helemaal niks mis met boosheid. Boosheid zet je in actie en het is waarschijnlijk ook best belangrijk dat je in actie gaat komen. Niks met met boosheid als je die boosheid tenminste maar niet op jezelf gaat richten. Ik zei het net al bij spijt, maar het draait er om dat je niet tegen jezelf gaat knokken, het draait er om dat je vóór jezelf gaat vechten. Bedenk je goed wat nou echt de dingen zijn die de moeite waard zijn om voor te knokken en zoals de Engelsen zeggen…
Pick your fights!
Wat zijn de dingen die je nou eigenlijk wilt gaan bereiken in je leven. inclusief de rust en de fun die je even in het gebruik zocht maar die daar telkens weer niet vandaan zullen komen. Je hebt niet de energie om alles te bevechten wat je wilt, dus ik raad je vooral aan om je niet te richten op de gevechten die je al vaak genoeg verloren hebt (ook niet de gevechten tegen jezelf).
Pas op voor hopeloosheid!
Let op het verschil tussen verdriet, moe zijn van het vechten en hopeloosheid. Dat laatste gevoel is weer een gevoel waar je mee op mag passen. Hoewel ik net zeg dat je de hoop mag verliezen om middels gebruik je leven leuk, interessant, rustig of de moeite waard te maken, daarmee wil ik niet zeggen dat je hopeloos moet worden over jouw leven… wordt hopeloos door deze manier van leven… en probeer juist eens actief te hopen over de effecten door een andere manier van leven, met andere mensen misschien, of met ander werk, met andere manieren om met gevoelens om te gaan -inclusief de gevoelens die bij craving horen. Kortom, een andere manier van leven want deze manier van leven leidt tot dit.
Dus:
Waarschijnlijk is het tijd om de draad weer op te pakken. Heb gerust spijt op een manier die jou jouw eigen verantwoordelijkheid laat nemen en niet op een manier die tot hernieuwde trek leidt. Ga jezelf niet gaat zitten schamen tot je jezelf zo hebt teruggetrokken dat er niemand meer is om jou te helpen om jezelf tegen te houden zodat je makkelijk weer struikelt. Wees boos en verdrietig over de goede dingen en denk er even over na of je over sommige dingen niet beter boos kan worden in plaats van verdrietig en omgekeerd. Let er op dat je niet uit schaamte zó hard aan het werk bent om het nou allemaal weer helemaal “goed” te maken dat je zó bekaf raakt dat je opnieuw uit zal gaan glijden.
Waarschijnlijk is het juist nu ook wel de tijd om “sorry” te zeggen voor een aantal dingen tegen wat mensen… Maar waarschijnlijk is het ook tijd om eens wat mensen te bedanken. Dat helpt namelijk heel, heel goed tegen het gevoel van schaamte. Kijk eens naar de tips van illustrator Yao Xiao, die in deze ‘comic’ uitlegt: why “thank you” sometimes is way better than “I’m sorry”.
illustrator Yao Xiao, using everyday situations as inspiration
Mocht je hier nou eens over willen praten met een kopje koffie dat kan, of als je me naar aanleiding hiervan iets wilt zeggen of vragen, laat me dat even weten:
Wil je met deze terugval eens echt aan de slag?: Praat eens met Hans aan de slag… *klik*
• Gratis en zonder verplichtingen •
zelfs geen emailadres als je niet wilt 🙂
Integrative Addiction Coaching: PraatmetHans.nl 