| Part 01 | Part 02 | Part 03 |
Gecontroleerd Gebruik is als snowboarden… (02)
Ik gebruik het snowboarden daarbij vaak als metafoor voor het werken aan gecontroleerd gebruik. Het is grappig dat daar heel veel heel sterke weerstand is omdat het mensen in een gevarenzone zou brengen. Wat wel een grappige is want er zijn nogal wat mensen die zich niet kunnen vinden in het nastreven van abstinentie (de 0-optie) als enige manier van verslavingsaanpak. Dat leidt nogal tot uitval in de behandeling en die mensen zijn dus aan hun lot over gelaten tot zij genoeg in de problemen gekomen zijn om wel die keuze te maken… als je kijkt hoeveel mensenlevens dat kost…
Met vallen en opstaan
Iedere snowboarder weet: boarden dat leer je met vallen en opstaan. Dat is niet te voorkomen. Kijk naar het aantal mensen – ook binnen de AA dat nog een aantal keer op moet krabbelen. Dat laat het chronische karakter van deze aandoening heel duidelijk zien. En het maakt dat mijn benadering meer ligt bij het stellen van doelen, het (terug)vinden van levenskwaliteit en het opstaan na uitglijders, dan aan het blind staren op het voorkomen ervan.
Dat zeg ik niet lichtvaardig want uitglijders op de rand of wegglijders op een zwarte piste kunnen levens kosten. Maar goed, zo’n “saai leven” dat je op een gegeven moment alle alertheid opgeeft waardoor je ineens weer onbedoeld voor een zwarte Buckelpiste staat… Dat kost ook levens. Het is alleen minder duidelijk aanwijsbaar… of moet ik zeggen makkelijker te verwijten aan de verslaafde.
Maar vallen is soms levensgevaarlijk…
Laat ik heel duidelijk zijn: er bestaat gewoon geen enkele aanpak die garanties geeft. Maar het is wel zo dat veel behandelingen die zich krampachtig louter richten op het voorkomen van van vallen vaak veel (m. i. onterechte) schaamte geven over uitglijders terwijl er maar weinig aandacht gaat naar levenskwaliteit en het plezier! En als je enige ervaring hebt in deze wereld dan weet je hoeveel mensen juist wegglijden omdat zij niets willen leren van hun uitglijders door schaamte doordat zij zich over hun uitglijder schamen. Dat is bij snowboarden anders, daar probeer je ook zo snel mogelijk zo leuk mogelijk te ‘boarden’ en daarom wil je juist leren van je uitglijders als snowboarder 🙂
Snowboarden is zó veel méér dan “niet-vallen”!
Het vallen…
Over dat leren met vallen en opstaan… dat vallen zelf, dat is niet zo ingewikkeld om te leren… dat gaat eigenlijk best heel erg makkelijk… op weg naar beneden. Het is met name het neerkomen waar je aan moet werken als je onnodige pijn wilt voorkomen.
Die klap, daar moet je niet te verkrampt in zijn… daar wordt het alleen maar pijnlijker door en de kans dat je wegglijdt wordt alleen maar groter als je alles fixeert en verkrampt. Aan de andere kant moet je wel actief leren vallen: valtechnieken leren. Want als je jezelf als een slappe vaatdoek tegen de grond laat slammen dan wordt het risico op hersenletsel ineens wel aanzienlijk groter (een groot deel van de snowboard-lessen is er altijd op gericht om iedereen enerzijds alert en anderzijds los genoeg te zijn om de vallen op te vangen die je zult gaan maken).
Maar wel met voorzichtigheid
Maar ook bij snowboarden kijk je of het wel gaat. Een snowboard leraar zal echt wel uitkijken wie hij in z’n klasjes toe laat. Wanneer je (bijvoorbeeld door eerdere vallen) zo bent beschadigd dat je jezelf eigenlijk geen vallen meer kunt permitteren… dan zal een verantwoorde leraar je niet snel in z’n klasje toelaten.
Nou ben je natuurlijk in dit geval jouw eigen leraar dus zorg dan dat je héél snel op zoek gaat naar een andere manier om de berg af te komen, want als je eens een beetje zin krijgt in sporten dan is het heel aantrekkelijk om toch maar weer op je board te stappen terwijl je inmiddels jezelf echt levensgevaarlijk zou beschadigen als je weer een klap maakt.
Ná een uitglijder
Iets dat je ook moet ook leren dat is om je direct na de uitglijder wèl gelijk schrap te zetten zodat je niet verder weg begint te glijden na een uitglijder. Dat is iets dat je moet oefenen tevoren voordat je het nodig gaat hebben. Daarom is het ook belangrijk dat je op het oefenweitje begint en je niet te vroeg laat verleiden tot pistes die je nog helemaal niet aankunt… (of door eerdere schade niet meer aankunt).
Heroriëntatie
Vervolgens moet je ook niet gelijk verder willen glijden. Je doet er echt verstandig aan om je even te heroriënteren en je richting te hervinden zodat je ook weer goed weg komt en niet gelijk wéér onderuit gaat… of op een plek terechtkomt waar je niet meer weg komt.
Als je één van die dingen overslaat is de kans op wegglijden aanzienlijk.
Maar als je dus uitgegleden bent en inmiddels op je rug onbestuurbaar op een hellend vlak met toenemende snelheid het dal in glijdt, dan vereist het best veel vaardigheid om zonder schade tot stilstand te komen…
Head first into the problems
Je kan dan je snowboard bijna niet hard genoeg in de sneeuw rammen. Voor subtiliteit is dan weinig ruimte. Sterker nog, als je met een vaartje van 40 km met je hoofd naar beneden het dal in glijdt dan is het waarschijnlijk echt nodig om alles over de kop te gooien en met een rol in plaats van glijdend je voeten onder je hoofd te krijgen. Je zet zo snel en zo hard mogelijk je board dwars op de glijrichting in de sneeuw.
Stoppen heeft de prioriteit boven glijden. Stoppen heeft even prioriteit boven alles!
Of je zo weer beheerst verder gaat glijden of dat je straks eerst naar boven moet klauteren, dat is allemaal pas belangrijk als jij jezelf tot stilstand hebt gebracht en je jezelf georiënteerd hebt waar je bent en waar je heen wilt.
Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan… 😉
Dat vereist natuurlijk wel dat je ook naar de kaart gekeken hebt van de berg waar je op staat. Je moet weten waar de lawine risico’s zitten, waar de zon de sneeuw inmiddels onbegaanbaar heeft gemaakt, waar de makkelijke liftjes zitten en waar de ijzige zwarte pistes zijn, kortom waar je heen moet en waar je verwacht het leuk te hebben op de berg. Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat je op een plek terecht komt waar je kon kiezen om òfwel een stuk terug te klauteren, òfwel een route te kiezen die eigenlijk boven je macht ligt.
Vergelijken we dat met verslaving dan zien we dat veel mensen hebben eigenlijk over de toekomst niet veel meer ideeën dan “niet gebruiken” maar ze hebben werkelijk eigenlijk geen flauw idee wat wèl leven inhoudt als je niet regelmatig gebruikt.
Ik raad mensen aan om daar goed over na te denken. Waar zit geluk? Waar zit plezier? Waar zit zingeving? Waar zitten de beloningen en de relaties met andere mensen die er aan bij gaan dragen dat jij je gelukkig zal voelen.
Samenvatting Deel 02
Veel mensen hebben eigenlijk weinig aandacht voor iets anders dan “niet uitglijden” in veel verslavingsbehandelingen. Maar ons brein kent het woordje “niet” maar nauwelijks. Wanneer ik bezig ben met “niet gebruiken” dan zie ik al bijna voor me wat ik niet aan het gebruiken ben… nogal iets om trek van te krijgen. Wanneer ik bezig ben met “wél leven” dan ben ik met levenskwaliteit en dan wordt al gauw duidelijk hoeveel levenskwaliteit (op middellange termijn) er te vinden is als je ook daadwerkelijk aan de slag gaat met het oefenen van “de hakken in het zand”, de duidelijkheid voor jezelf genereren.
Wèl snowboarden is zó veel méér dan “niet vallen”…
<<< terug naar Deel 01* <<<
>>> door naar Deel 03* >>>
| Part 01 | Part 02 | Part 03 |
Als je hierover meer wilt weten of als je het hier wat uitgebreidere over wilt hebben met me, laat het me even weten:
…als je eens (eventueel anoniem) wilt praten
bij een kopje thee of koffie?..
dat kan!*
Zelf aan de slag?: Praat eens met Hans .. *klik hier*
Of -als gezegd- drink eerst eens samen met Hans een kopje koffie* om je te informeren?
• Gratis en zonder verplichtingen •
zelfs geen emailadres als je niet wilt 🙂
Last van verslaving? PraatmetHans .nl
Integrative Addiction Coaching: PraatmetHans.nl 