Question: Ik wil mijn verloofde thuis af laten kicken. Ik kan dit niet meer aanzien dat het hem kapot maakt. Ik weet dat het zeer pijnlijk is, de laatste keer is het 5 dagen gelukt. De laatste keer de pijn was zo hevig op de 5de dag. Ik hoop met wat voor advies u ook kan geven dat ik hem kan steunen en helpen om van die shit af te komen.
Answer: Damn, ik snap dat jullie door een periode van pijn heen moeten… En als jouw partner zich daar intern tegen verzet dan heb ik er een hard hoofd in, voor jou. Daarmee zeg ik niet dat “je het maar gewoon uit moet houden”
Laat me daar mee over zeggen:
Hoe kan ik mijn partner helpen afkicken
Dat begint er bij dat je moet nadenken over de pijn van de afkick. Er zijn genoeg behandelingen geweest die zich er op richten om die pijn weg te nemen. Met als summum een behandeling waarbij mensen eigenlijk in slaap hielden tijdens de afkick…
klinkt geweldig, werkt eigenlijk maar erg slecht.
Dit is een omschakeling in het denken vaak, om te snappen dat de pijn er bij hoort, dat het een onderdeel van de weg… èn dat je er minder door lijdt als je er voor kiest.
Klinkt wat zweverig maar in dit geval geldt echt:
pain is nog optional, suffering is…
Als je zoekt naar een ‘quick fix’? Die is er niet!
Als ik ‘m zou weten dan gaf ik ‘m gelijk. En er zijn een hoop conculega’s die zekerheid zeggen te geven. Maar die is er gewoon niet. Ik hou er niet van om onzin uit te kramen.
Denken over pijn en lijden
Zoeken naar een ‘Quick fix’ staat ‘slow healing’ vaak in de weg.
Liefde helpt soms om pijn iets te verzachten, strelen en masseren kan veel uitmaken – zeker bij krampen-. Door de pijn leren héén te ademen -in plaats van verzet tegen die pijn- is daarbij vaak erg waardevol.
En je begrijpt ook dat ik op afstand al helemaal niets zinnigs kan zeggen over medicatie en daar dus ook geen enkele rol in kan spelen. Wel is soms een afkick iets dat een lichamelijk evenwicht kan verstoren en voor insulten kan zorgen. Maar als hij er al 5 dagen op heeft zitten dan hoeft hij daar niet meer echt bang voor te zijn.
Nadenken over verantwoordelijkheid
Maar jij kunt het niet voor hem doen. Sterker nog, je moet hem misschien soms steunen door het goede voorbeeld te geven: dat shit bij het leven hoort (zeker als je zelf shit gebouwd hebt -en dat bedoel ik niet als schuld-toewijzing maar als realistische verantwoordelijkheid-).
Hij zal zelf voor dit pad moeten kiezen en hij zal zelf moeten DOEN.
Staat ie er dan alleen voor?
Ècht niet:
– jij kunt wel een motivatie voor hem zijn,
– jij kunt proberen om hem te steunen als hij op de goede manier bezig is (en uitglijders horen daarbij -als je dan maar gelijk weer opstaat-),
– jij kunt aangeven dat je hem niet meer steunt als hij op een onhandige manier aan de slag gaat (daar moet je soms echt veel duidelijker in zijn dan je eigenlijk zou willen zijn door je medeleven),
– jij kunt een rem voor hem zijn als hij probeert te vluchten voor zijn pijn (en dat is héél regelmatig een lichamelijk vertaalde emotionele pijn over ouwe shit waar hij van weg dacht te kunnen lopen) en aandacht voor het ademen is daarbij echt heel belangrijk,
– jij kunt een reden voor hem zijn om te accepteren waar hij niet (meer) voor weg kan lopen (dus praat over de trek als die er is en hoe die wisselt),
– jij kunt een schipper zijn die de weg wijst (en ik wil daar graag bij helpen als je wilt)…
Maar jouw partner is altijd de kaptein van het eigen schip.
Jouw partner bepaalt de route en moet de kolen in de eigen stoommachines gooien.
Liefde en verslaving…
Jij zal voor jouw eigen leven moeten zorgen. En ik snap dat jouw partner erg belangrijk voor je is.
Maar het is aan jou dat je ervoor zorgt dat jij jouw energie en mogelijkheden zó gebruikt dat jij hem ook het voorbeeld geeft dat je soms moet investeren in dingen, en soms ook dingen juist zult moeten loslaten om zelf een gelukkig mens te worden.
En hoe meer jij tijdig praat over jouw gevoelens hoe meer liefde er over blijft in de relatie.
Want verslaving eet de liefde op in relaties…
Ik zie graag dat jij hem aanzet tot zijn eigen acties op zo’n manier dat er genoeg resultaten zijn en jij nog van hem houdt als ie klaar is met zijn aanpak. Anders is er namelijk niets meer voor hem om van te houden zoals hij eigenlijk echt is, als hij klaar is met zijn werk.
Want dat is het doel: gaan zijn wat/wie hij ècht is in een wereld die is zoals ie is. Inclusief alle gekte van 2020.
Ik wens julie allebei alle sterkte.
Maak eventueel een bel-afspraak als je dit met me door wilt spreken.
Groet,
Hans West
Integrative Addiction Management (individuele en partner coaching) sinds 1996. Als je geen zin hebt om in de boeken terecht te komen als “verslaafde”, als je wilt dat ik langs kom bij jou i.p.v. je te moeten aanmelden bij instanties… Als je jouw leven zelf in de hand wilt gaan nemen.
(aanvullende theorieën te vinden op West-coaching.nl*)
Mijn vraag aan jou:
Als jij iets hebt gehad aan dit artikel, of jij weet iemand die hier iets aan zou kunnen hebben: gebruik dan de social media sharing-buttons hier beneden om het onder de aandacht van mensen te brengen die er óók iets aan zouden kunnen hebben.
En als jij zelf denkt: “hmmm…” neem gerust even contact op*, je zit nergens aan vast
Als je hierover meer wilt weten of als je het hier wat uitgebreidere over wilt hebben met me, laat het me even weten:
…als je eens (eventueel anoniem) wilt praten
bij een kopje thee of koffie?..
dat kan!*
Zelf aan de slag?: Praat eens met Hans .. *klik hier*
Of -als gezegd- drink eerst eens samen met Hans een kopje koffie* om je te informeren?
• Gratis en zonder verplichtingen •
zelfs geen emailadres als je niet wilt 🙂
Last van verslaving? PraatmetHans .nl
Integrative Addiction Coaching: PraatmetHans.nl 