Question:
Ik vind het soms lastig dat als mijn verslaafde partner (de Papa van onze zoon) chaggie is en dat z’n weerslag heeft op onze zoon. Er zijn momenten dat onze zoon dan ook enorm dwars kan gaan doen.
Heb je tips om daar mee om te gaan?
Answer:
Kijk goed naar de signalen die je zoon geeft. Wat zegt dat over de situatie?
Lees verder
Question: Waarom zijn emoties belangrijk bij zelf-regulatie?
Answer:
Ik kan het niet vaak genoeg herhalen:
Het terugbrengen van problematisch gebruik met de ‘oplossing’: “ik moet gewoon nooit meer drinken” is niet méér dan een korte termijn ‘emotruuk’ om niet verder te hoeven kijken naar de -meestal pijnlijke- redenen waarom je telkens weer wèl hebt willen gebruiken (ook al wilde je dat achteraf niet).
Lees verder
Het leven mag toch wel eens leuk wezen? &
Voor niks gaat de zon op!…
(en zelfs dat laatste niet eens -want op mijn leeftijd merk je dat het iedere dag een dag kost- LOL)
Oh ja, natuurlijk willen we allemaal de positieve veranderingen in ons leven terwijl we er zo min mogelijk willen doen. Uiteraard!!! (ook echt niet cynische bedoeld)
Tegelijkertijd snappen we allemaal ook wel dat we wel iets zullen moeten veranderen als we iets willen veranderen.
Dus als het niet vanzelf gaat…Wat dan wel?
Hoe doe je dat: grip krijgen op je gebruik?
Question:
Zoals we bij de NOS kunnen lezen* is binnenkort waarschijnlijk PTSS-behandeling op basis van MDMA mogelijk. Is dat niet risicovol in verband met verslaving?
Answer:
Nou dat denk ik niet, nee. Ondanks mensen die waarschijnlijk met ‘stepping stone’-gedachte zullen schermen en zelfs dat er in de ontwikkelingsfase van deze therapie fouten gemaakt zullen worden.
Lees verder
Ik zie veel mensen waar eigenlijk andere issues onder hun verslaving blijken te zitten. Issues die als het ware ‘opgelost’ lijken te worden door het gebruik waardoor het lijkt alsof je geen aandacht aan de onderliggende issues hoeft te besteden.
Één van de issues die ik regelmatig ‘onder verslaving uit zie kruipen’ dat is een verlammende schaamte en zelf-veroordeling.
Schaamte is niet nuttig en niet nodig!!!
Question:
Maar je kan toch alleen maar “stoppen” bij verslaving???
Answer:
Was het maar zo simpel! Zeker, voor een hoop mensen blijkt “abstinentie” (niets meer drinken / slikken / roken / snuiven / doen) uiteindelijk de makkelijkste oplossing om hun ‘gebruik’ te controleren… Maar aan de andere kant hebben minstens 90% van de mensen uitglijders. Rationeel lijkt het dan echt een stuk handiger (en dat kan emotioneel heel anders liggen voor mensen) om niet in te zetten op ‘abstinentie’ (met alle schaamte bij uitglijders).
In de Integrative Addiction Coaching is ‘gecontroleerd gebruik’ géén taboe en stellen lessen van craving en “opkrabbelen” na een uitglijder centraal.
In deze lezing van Tabootalks vertel ik daar meer over (in het Engels).
Lees verder
Question:
Waarom heb je het op Coming Out-day over verslaving en afhankelijkheid? Dat is toch heel iets anders?
Answer:
Ja absoluut is dat iets anders. Sterker nog, iets volledig anders! Maar dat maatschappelijke veroordeling een rol speelt bij beiden… dat is de overeenkomst. Dat schaamte dan in de weg staat van levenskwaliteit, eveneens!
Question:
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat mijn partner doet alsof er een vriend schapmist als ik vraag die dope het huis uit te gooien
Answer:
Als mensen hun ‘laatste biertje’ drinken of als mensen hun crackpijpje weggooien, als mensen hun buisjes of snuifbuisje en spiegeltje weggooien dan verzuchten zij vaak:
“Vaarwel vriendje”
Dat kan je als omgeving natuurlijk dom gaan zitten vinden of onbegrijpelijk ofzo… Maar wat is een “vriend(in)” nou eigenlijk? Wat maakt dat iemand een vriend(in) wordt?
Question:
Ik hoorde laatst in een TED-talk iemand praten over “Using at somebody”… Wat wordt daarmee bedoeld?
Answer:
Best een lastig concept maar simpel gezegd: “Emoties hebben richting, gebruik -als je emotioneel afhankelijk bent geworden- krijgt diezelfde richting”
Laat me dat emotioneel gebruik even met wat meer woorden uitleggen.
Lees verder
Mensen kunnen zo mee denken en reageren…
Op deze pagina ga ik verder in op “verslaving”. Wat het (onder andere) is, en wat het betekent voor het onderhouden van een relatie Lees verder
Question:
Hoi heb een probleem. Ik heb jaren een drankprobleem gehad (inclusief behandeling en diverse terugvallen). Maar ik ben nu al een paar jaar helemaal clean! Maar mijn partner en ik hebben een aantal weken terug behoorlijk ruzie gehad en ik werd heel boos en emotioneel! En nu denkt mijn partner dat ik weer gebruikt heb! Wat moet ik hier mee? Ik ben zo verdrietig dat ik niet gelooft word!
Answer: Hoi K,
Hoe lullig het ook klinkt, dit gebeurt vaak, dit is echt he-le-maal niet ongebruikelijk. Lees verder
Niet alleen de “Hoeveel?”,”Wat?”,”Waar?”, “Wanneer?” en “met Wie?”-vragen zijn belangrijk als je een ‘uitglijder’ analyseert. Die zijn best logisch en duidelijk en die worden dan ook door de meeste hulpverleners ook wel gesteld… Het is ook wel handig om te weten waar we het over hebben, waar en wanneer de platte risico-situaties zitten en er over na te denken hoe we daar in de toekomst mee om zouden kunnen gaan (namelijk: “anders!”) Ook de “Waarom?”-vraag wordt meestal wel gesteld… Lees verder
Alyssa Monks… schildert hopeloos verdriet
Er is een duidelijke samenhang tussen middelengebruik en (de kans op) zelfmoord dus nu er een (terechte) campagne bezig is tegen zelfmoord door 113online.nl* wil ik graag ook even duidelijk maken hoe de relatie tussen middelengebruik en suïcide kan liggen.
Je weet misschien van mij dat ik niet per sé tegen gebruik ben, maar het is natuurlijk wel zo dat de kans op suicide veel groter wordt onder invloed. Met name voor alcohol is dat goed onderzocht en het blijkt dat de kans op zelfmoord zo’n 15 keer groter wordt wanneer iemand gedronken heeft…. Waarom is dat?
Lees verder
We kunnen alles op het niveau van de verslaafde mens zelf blijven bekijken maar ik denk dat het goed is om soms een integratieve helicopter-view in te nemen als we kijken naar middelengebruik, verslaving en (maatschappelijke) gevoelens. In de Integratieve Theorie van Petzold wordt er heel regelmatig bewust een ander niveau van waarneming gekozen om een nieuw en completer perspectief te krijgen op problemen van een bepaald niveau. En zeker een onderwerp als verslaving vereist nogal wat perspectief-flexibiliteit!
Dus als we niet alleen naar de hersenstam kijken of niet alleen naar de persoon met een verslaving maar uitzoomen naar een gezinsperspectief, een woon-/wijk-perspectief of zelfs een maatschappelijk perspectief dan komen we er niet omheen. Laten we heel helder zijn: er is een duidelijk maatschappelijkstigma van verslaving!
Neem nou alleen maar het idee dat middelengebruik “vanzelf wel ophoudt als we het maar hard genoeg veroordelen (lees: criminaliseren)”. Wat is de manier van denken die onder zo’n mening zit?
Lees verder
Ik vond het mooi beschreven: die samenhang tussen afwezige levenskunst en het ontstaan van levensangst. In zijn blog zesmaal.nl (Herstellen van drankzucht) schrijft Pitt in zijn post “18 — stoepbloemen” naar aanleiding van het boekje “Sidewalk flowers“over waarnemen. Als side-note maakt hij daar een opmerking uit de praktijk die ik mooi en waardevol vind voor mensen die willen leren omgaan met hun verslaving. Dat beeld van verslaving als een afbrokkeling van levenskunst dat is een mooi verduidelijkend beeld en het geeft enerzijds de hoop dat je dat natuurlijk ook kunt omdraaien en dat je levenskunst zou kunnen oefenen. Juist omdat door afbrokkelende levenskunst de levensangst zal groeien.
Daarom wil ik u een klein stukje van zijn blog niet onthouden: Lees verder
Jaap van der Stel (@Lectoraat_GGZ op Twitter) wees me op een leuk artikel over het risico op terugval.
Natuurlijk geeft neuro imaging leuke plaatjes en regelmatig wordt het vooral gebruikt om artikelen aantrekkelijker te maken. Maar soms dan wordt neuro-imaging goed gebruikt en vertelt het ook meer over de dingen die er inderdaad onder het bewustzijn gebeuren.
Het artikel gaat over angst en terugval en is voor zowel behandelaars als mensen met een verslaving belangrijk om even over na te denken.
Het is te lezen op: http://psychcentral.com/news/2012/10/14/neuroimaging-may-help-determine-risk-of-relapse/46049.html
Doordat we wat meer mogelijkheden krijgen om “onder de pet” te kijken naar wat er gebeurt in het brein zie je soms ook dat er dingen worden gezien die je eigenlijk best kunt vertalen naar de praktijk. Volgens mij zit er wel een boodschap in dit onderzoek voor de mensen met een serieuze ontwikkelde biologische verslaving.
Veel mensen gebruiken hun middel vooral als zelf-medicatie… “moodication” zal ik maar zeggen.
Omdat je in een andere ‘mood’ wilt komen gebruik je een middel naar keuze om daar terecht te komen ‘in je hoofd’ waar je terecht wilt komen. Of we gebruiken omdat we aan bepaalde eisen willen kunnen voldoen waar we niet aan kunnen voldoen zonder onze oppeppertjes of rustgevertjes of afleidingen. De dingen die we moeten, die hebben soms een zelfmedicatie (“mustication“) nodig in ons brein. Dat kan chemisch veroorzaakt worden in ons brein of we kunnen gedrag hebben dat (vaak appèl doet op onze oerhersenen: ‘lekker’ duidelijke afleidingen zoals adrenaline door ruzie, harde seks en extremere risico’s. Of juist rust door door veel eten of juist hongeren.
Daardoor ontstaat vaker wel dan niet iets dat ik ik altijd met “emotionele afhankelijkheid” aanduid, in mijn ogen minstens de helft van wat de mensen die er weinig genuanceerd tegenaan kijken “verslaving” noemen.
Maar het lastige van zelf-medicatie is dat degeen die de medicatie ‘voorschrijft’ tegelijkertijd ook degene is die degene is die de medicatie slikt… Lees verder
Je ziet regelmatig dat mensen die bezig zijn met hun verslaving even periodes hebben waarin ze zich echt depressief voelen. Dat is niet onbegrijpelijk. Je hebt mogelijk nogal huis gehouden in de biologie van je brein en je moet her-en-der nieuwe evenwichten vinden.
Dan kan je het soms echt even niet weten, wat je aanmoet met jezelf. Een self-help groep in de States heeft hiervoor een rij tips voor gegeven en die heb ik gewoon maar vertaald voor de mensen die een handvat willen.
Als je nog eigen aanvullingen of tips hebt. zet ze erbij.
Het is weer december. Als eerder gezegd, een maand met de ene uitglijder na de andere onder mensen met serieuze verslavingen en afhankelijkheden. Het is juist zo’n lastige maand omdat mensen nou eenmaal niet door hebben hoe hun brein reageert op een maand waarin er zoveel vrijheden zijn aan de ene kant, een maand waarin aan de ander kant zo veel emoties over vroeger spelen, een maand waarin zo veel ‘plastic emoties’ over ons heen worden gestort, een maand waarin je er eigenlijk zeker van kan zijn dat er onverwachte momenten van “craving” kunnen ontstaan omdat je even te veel met je aandacht elders bent terwijl je nog moet leren om je iets meer voortdurend bewust te zijn van de honger van jouw krokodil (BOL.com)* Lees verder
Een lastig punt -ik vertelde daar al eerder over- bij het ontwennen van een verslaving of afhankelijkheid is de schaamte die je telkens weer tegen komt. Niet te voorkomen en met name zo lastig omdat veel regelmatige gebruikers eigenlijk voor het omgaan met het gevoel van schaamte afhankelijk zijn geworden van het gebruik.
Heel algemeen kan je zeggen dat chronisch middelengebruik en schaamte veel met elkaar te maken hebben. De redenen daarvoor zal ik zo op een rijtje zetten. Maar eerst wil ik graag heel dodelijk laten weten dat het (1) volledig onterecht is en (2) vrijwel altijd compleet on-nuttig.
Er zijn twee duidelijke (en onterechte) redenen voor schaamte en één die nog veel belangrijker is.
Integrative Addiction Coaching: PraatmetHans.nl 