Waarom stopt Esther niet gewoon? #verslaafd

Waarom stopt Esther niet gewoon?

RTL4 logo 1998-2004 (Photo credit: Wikipedia)

Naar aanleiding van het verhaal van “Esther” in het RTL4 programma “Verslaafd!”, die als “hardleers” wordt weggezet in de televizier…

In de verslavingszorg worden ze ook wel draaideur-patiënten genoemd. Mensen die keer op keer de detoxificatie-afdeling van de verslavingsklinieken binnen komen wandelen. Wat voor mensen zijn dat nou? Hoe komt dat nou?

Op het moment dat je begrijpt dat een verslaving aangrijpt op de diepe lagen in ons brein waar al sinds de oertijd het belang van dingen wordt bepaald, dan begrijp je ook dat een verslavend middel dus als “belangrijk” (en daardoor vaak ook “lekker”) wordt gevoeld(!).

Inderdaad: gevoeld!

Welke stappen maak je in een verslavingsaanpak? (bij #PraatmetHans.nl)

Stappen onderweg in therapie

Ik krijg regelmatig de vraag welke stappen ik nou altijd maak in een therapieproces. Logisch, want als je weet welke stappen je moet zetten dan gaat het sneller en kan je mogelijk stappen overslaan… Hoewel, dat laatste valt soms een beetje tegen.
Natuurlijk hebben mensen vaak al eerder een hoop ruimtes onderzocht dus daar hoef je dan niet naar te gaan graven. Als mensen zelf al de nodige stappen hebben gezet is het onzin om ze dunnetjes te gaan overdoen in een therapie. En sowieso is het gegraaf in het verleden lang niet altijd nodig als je een beetje in kaart hebt wat de levenslessen zijn geweest.
Grofweg kan je stellen dat de mensen die hier zelf actiever in zijn minder therapiestappen nodig hebben.

het G-schema in therapie (een prezi en een formulier)

Het G-schema algemeen

Het zo genaamde “G-schema” is een model dat gebruikt wordt om mensen na te laten denken over de samenhang die er bestaat tussen de dingen die zij meemaken (de Gebeurtenissen), de dingen die zij voelen (het Gevoel), hun manier van denken (Gedachten) en de Gevolgen die er ontstaan door het Gedrag…
De pijltjes die er getrokken zijn tussen deze “G”-s, die verschillen in de loop der tijd. De manier van denken dat een gebeurtenis éérst een gedachte geeft en daarna pas een gevoel is inmiddels echt wel beetje door de neurologische kennis achterhaald ook al zijn er behandelaars die nog altijd denken dat dat de Gedachte voor het gevoel komt. Waar vroeger wel werd gedacht dat gevoelens vrijwel uitsluitend bepaald werden door gedachten, inmiddels is toch wel duidelijk dat het allemaal net iets complexer ligt. Want een brein werkt nou eenmaal niet sequentieel maar parallel. En sommige oude overlevingsstrategieën in ons brein zijn toch echt wel sneller geschakeld als de nieuwere denklagen.

Wanneer jij ook verslavingscoach wilt worden, kijk dan eens op:
StopdeVerslaving.nl

Ondanks kritieken is het G-schema heel goed te gebruiken om overzicht te krijgen, om de kluwen van gedachten, gevoelens en gebeurtenissen een beetje te ontwarren zodat je grip kunt krijgen op het geheel.

---

formulier

In het kader van zelfsturing en zelfwerkzaamheid heb ik een formulier op internet gezet dat het G-schema werkbaar maakt. Natuurlijk is het zo goed als jouw browser het aankan en zo nuttig als jij eerlijk bent. Maar met een klein beetje tijd geeft het toch een aantal zinnige antwoorden en vragen om over na te denken.

zie de prezi: G-schema [controleerjeverslaving]

Hoe werkt het het RASGRF-2 gen (alcohol)verslaving in de hand?

van gen naar gedrag

Ik zeg altijd (zeker als ik bezig ben om verslaving uit te leggen aan de hand van G-schema’s) dat de kans op verslaving een gevolg is van de functie

(Biologische verslavingsKANS = [G]evoeligheid(genetisch x epigenetisch) X [G]ebruik)

Zonder voldoende gebruik géén verslaving… Maar zonder gevoeligheid geldt hetzelfde!

…

RASGRF-2

Er is een nieuwe stap in het onderzoek daarnaar het blijkt dat er een genetisch duidelijke aanwijsbaar schakeltje is dat (het RASGRF-2 gen) blijkt hierin een belangrijke rol te spelen. Bij jongens die dit gen hadden bleek

Wanneer plan je nou een ‘intervention’ voor iemand die dat nodig heeft? (02)

(lees ook: wat is eigenlijk een intervention?)

Wanneer plan je een intervention (interventie)?

Een moeilijk aspect van een “intervention” is altijd de vraag:

Wanneer moet je zoiets nou eigenlijk organiseren?

en het antwoord zal eigenlijk iedere keer weer zijn: 

Een intervention plannen doe je niet zo maar even (01) -bij #verslaving als #motivatie-

Wat is een ‘intervention’?

Eerst maar eens: wat is een “intervention”?
De intervention is naar Europa overgewaaid vanuit Amerika. Het is een bijeenkomst van mensen die om iemand geven met als belangrijkste doel om iemand te motiveren om zijn/haar (verslavings)problemen serieus te nemen en er aan te gaan werken. Uiteraard kunnen interventions ook om andere serieuze problemen gaan.

Stel je het voor als een soort van ‘surpriseparty’ (meestal –je kàn ook mensen uitnodigen-) maar dan dus wel een supriseparty met een minder feestelijke reden en met een duidelijke boodschap en een vraag.
Die boodschap moet namelijk zijn:

Antwoorden op de meest brandende vraag van de alcoholist “Maar kan ik dan nooit meer drinken?!..”

Niet alleen belangrijk is de weg die je gaat……. (Photo credit: Akbar Sim (terribly busy))

Waar mensen bij een verslavingsbehandeling tegenop zien is de nooit-meer-gedachte. Het komt ook regelmatig voor dat mensen echt uitroepen: “Maar kan ik dan nooit meer drinken?!..”
en wat daarbij dan nog het meest kenmerkend is, dat is de toon. De volgorde van de woorden suggereert namelijk dat het een vraag zou zijn. Maar de intonatie laat duidelijk zien dat het eigenlijk om een uitroep gaat.

Maar kan ik dan nooit meer drinken / slikken / roken / spuiten / snuiven / gamen / seksen?!..

Ik ga daar zo meer over zeggen maar eerst even het antwoord op de vraag: dat weet ik niet, dat weet niemand nog en als we sommige vragen op een verkeerd moment stellen hebben ze de vervelende eigenschap om het antwoord te gaan bepalen…
Duidelijk is, zeker als er veel uitroepteken achter die ‘vraag’ staan dat het minstens waarschijnlijk is dat er een experiment opgezet zal moeten gaan worden bij het zoeken naar de uitkomst: “misschien moet ik later maar eens gaan proberen om te kijken of ik weer eens een keertje kan drinken / roken / slikken / spuiten / roken / snuiven. Maar als ik dat dan serieus ga onderzoeken, laat ik dan zorgen dat ik het goed laat gaan, ook als het ‘fout’ gaat.

“Maar wat is nou het antwoord op mijn vraag?” hoor ik al een aantal mensen roepen.

Hoe herken ik een #verslaving voordat ie begint op te lopen?

De geleidelijke lijn tussen een pleziertje en een levensvoorwaarde

Nucleus Accumbens (via: Wikipedia)

Wanneer ik mensen spreek over mijn werk dan krijg ik vaak precies dezelfde reactie als dat ik krijg van klanten wanneer ik het heb over “verslaving”. Namelijk: “verslaving? Werk je dan met Junks?” Nou nee, een enkele junk zit er best wel tussen maar “junk worden” is eigenljk best uitzonderlijk als je ziet hoeveel mensen beginnen met het gebruik van verslavende middelen zonder erg verslaafd te raken.
En aan de andere kant is, natuurlijk eigenlijk veel gevaarlijker, is er de reactie van de klant die ik vaak genoeg tegen ben gekomen: “Ik verslaafd?? Ik ben toch geen junk!”
Nee, duidelijk ben je géén junk, daar moet je nog een hoop voor oefenen. Als je eenmaal junk geworden bent, dan ben je inmiddels het vieze randje aan de ijsberg van verslaving. Maar die ijsberg is zó veel groter dan alleen z’n vieze randje. Die viezige rand trekt misschien makkelijker de aandacht van de omgeving maar een ijsberg is wel véééél meer dan alleen het stukje dat viezig is geworden. Er is echt veel meer ijs: boven water èn onder water.

Discussie over terugvallen

Echt iedereen die in de verslavingszorg werkt die komt de vraag tegen: “Moet ik dit nou al zien als terugval?”

En ik vind dat ook een hele belangrijke vraag waar helaas gewoon niet één simpel antwoord op te geven is. Om toch een poging te doen om op deze vraag antwoord te geven heb ik onderstaande Prezi gemaakt…