Beste klant of ex-klant,
We zijn nu een paar dagen in 2019 en ik wens je oprecht het allerbeste voor het nieuwe jaar. De eerste “goede voornemens” zijn voor veel mensen nu al gesneuveld omdat ze onvoldoende zijn voorbereid en alleen maar bezig waren om niet te gebruiken… (en ons brein kent het woordje “niet” niet)
Dus daarom wil ik je een aanbod doen.
“het is niet dom om uit te glijden, het is jammer om te blijven liggen…”
Als je weet hoeveel het percentage is van de mensen dat bij de AA de 10 jaar-droog-penning 10 jaar na aanmelding onvangt (dat zijn dus de mensen die zonder enige uitglijders gelijk 10 jaar abstinentie hebben bereikt…) dan lijkt het nummer van Billy Joel wel op z’n plek.
Mocht je een uitglijder hebben:
Lees deze tekst is terwijl je de muziek luistert… en bedenk hoe dit je hoop kan geven.
Het draait er om dat je één keer vaker opstaat dan dat je uitglijdt!
~ Hans West
Hans, ik weet het zeker ik ga nooit meer snuiven/ drinken/ slikken/ roken/ gokken. Dus waarom zou ik moeten nadenken over trek of risico-situaties of risico-gevoelens of noodplannen? Dat maakt alleen maar dat ik zou gaan twijfelen!
Answer: Deze vraag krijg ik vaker… en het feit dat het een vraag is die met een uitroepteken eindigt in plaats van met een vraagteken, dat doet al vermoeden dat er iets problematisch aan het gebeuren is… :-S
Niet alleen de “Hoeveel?”,”Wat?”,”Waar?”, “Wanneer?” en “met Wie?”-vragen zijn belangrijk als je een ‘uitglijder’ analyseert. Die zijn best logisch en duidelijk en die worden dan ook door de meeste hulpverleners ook wel gesteld… Het is ook wel handig om te weten waar we het over hebben, waar en wanneer de platte risico-situaties zitten en er over na te denken hoe we daar in de toekomst mee om zouden kunnen gaan (namelijk: “anders!”) Ook de “Waarom?”-vraag wordt meestal wel gesteld… Lees verder
Wat is dat: “de les van de fles”?
Als je wat langer controle hebt bewaard dan zie je vaak dat mensen gaandeweg weer zin krijgen in gebruik. Als je daar waar beter naar kijkt dan blijkt dat toch vaak wel iets te maken heeft met iets dat zij nog niet hebben geleerd. Want zonder veroordeling ofzo, maar door een verslaving leer je nou eenmaal dingen af. Logisch, want waar niet-gebruikers zullen moeten reageren op lastige gevoelens door iets te doen of iets te zeggen om een reactie te krijgen die een ander gevoel laat ontstaan. Mensen die regelmatig gebruiken die kunnen situaties uithouden en zich toch goed voelen achteraf. Het komt zelfs vaak voor dat mensen afgeleerd hebben om gevoelens te herkennen zodat zezelf oprecht niet eens meer merkten dat ze die hebben afgeleerd… en precies dàt maakt dat het juist zo moeilijk is om ze weer aan te leren als je dat regelmatige gebruik laat varen. Want hoe kan jejezelf iets aanleren waarvan je niet weet dat je het niet weet?…
Lees verder
Image via Wikipedi
Waarom is dat nou zo’n aparte periode in de verslavingszorg?
Als we ervan uitgaan dat veel mensen die neigen naar een afhankelijkheid van alcohol of andere drugs ertoe neigen om hun gevoelsleven ook in de hand te houden met het gebruik, dan weten we dus eigenlijk al zeker dat zij sommige dingen gewoon niet zo vlot in de gaten zullen hebben omdat zij er niet op hebben hoeven te letten. Als je immers een downer achter de hand hebt dan hoef je minder op te letten dat de druk emotioneel wat aan het oplopen is. Om maar ‘ns even terug te grijpen op het “good old Freudiaanse stoommachine model” (al z’n beperkingen incluis): als je een stoommachine hebt met een veiligheidsklep, dan hoef je minder goed op de druk in het systeem te letten dan wanneer je een machine hebt die gelijk ontploft als de druk te groot wordt.
Lees verder
Ik hoorde al van klanten dat zij de teleurstelling van de verkiezing van Trump ervoeren als zo’n grote tegenvaller dat zij er trek van kregen.
Dus nou hoor ik de eerste mensen al zeggen:
“die verslaafden die grijpen ook alles aan om te gebruiken…”
Maar ik zie dat een aantal van mijn klanten in een verslaving terecht zijn omdat zij toch wat meer onrecht hebben meegemaakt en ook wat meer open minded zijn dan het landelijk gemiddelde. En ook dat zij wat minder in staat zijn om met die lastige emoties om te gaan zoals de gevoelens bij tegenslag.
Je ziet regelmatig in de verslavingszorg dat behandelaars een behoorlijk star schema volgen dat jij als cliënt dus ook moet volgen. Daar zijn soms best dingen voor te zeggen… maar daar is even vaak een reden om maar met de begeleiding te stoppen… en lang niet altijd terecht.
Maar waarom zou je zo’n star schema willen volgen?
Het is immers een leven waar het om gaat?
Is er iemand die werkelijk kan zeggen dat hun leven zonder onverwachte buigingen en gebeurtenissen verloopt? Dan heb je geen star schema nodig dat je opnieuw van A-tot-Z moet doorlopen omdat je ergens rond de “J” of de “P”een steekje liet vallen.
<>
Hans, Het lijkt soms wel of niets helpt. Dan val ik weer terug dus dan is alles weer kapot. Een voordeel is wel dat ik tegenwoordig probeer om meteen weer uit de cirkel te komen.
Iedere keer blijf ik maar weer terugvallen ondanks al de tips en trucs die ik geleerd heb met cognitieve gedragstherapie, gesprekken etc.etc.
Maar wanneer houdt het op? Ik ben inmiddels de 55 gepasseerd en al zo’n 40 jaar verslaafd. Eerst heroïne, later drank, coke en pillen nu nog benzodiazepinen.
Mijn vraag: hoeveel trucs kun jij nog bedenken? Lees verder
zie hier: het formulier daarvoor*
in het kort:
© HRJWest, 2009, Utrecht
Voor de duidelijkheid: Ik praat over “opvangen”, niet over “blokken” of “wegmaken” van trek.
Vergelijk het met de vechtsporten als judo, jiujitsu, aikido en niet met dynamiet of goochelarij. Je kan trek niet opblazen of weg fantaseren. Je kan de energie ervan oppakken en de richting ervan omdraaien. Zoals je bij aikido vaak mooi hoort: “Je bezeert jezelf niet door de energie van de vijand te blokkeren. Je vangt hem op, neemt de energie van vijand mee in een cirkelbeweging… om hem dan vervolgens een stukkie verderop uit de cirkel te laten vliegen met dezelfde energie als waarin hij binnen kwam…”
Hoe doe je dat op een moment dat je al wel trek hebt in gebruik, waarschijnlijk ook zin hebt in gebruik maar nog nèt wel kan nadenken? Lees verder
Jaap van der Stel (@Lectoraat_GGZ op Twitter) wees me op een leuk artikel over het risico op terugval.
Natuurlijk geeft neuro imaging leuke plaatjes en regelmatig wordt het vooral gebruikt om artikelen aantrekkelijker te maken. Maar soms dan wordt neuro-imaging goed gebruikt en vertelt het ook meer over de dingen die er inderdaad onder het bewustzijn gebeuren.
Het artikel gaat over angst en terugval en is voor zowel behandelaars als mensen met een verslaving belangrijk om even over na te denken.
Het is te lezen op: http://psychcentral.com/news/2012/10/14/neuroimaging-may-help-determine-risk-of-relapse/46049.html
Doordat we wat meer mogelijkheden krijgen om “onder de pet” te kijken naar wat er gebeurt in het brein zie je soms ook dat er dingen worden gezien die je eigenlijk best kunt vertalen naar de praktijk. Volgens mij zit er wel een boodschap in dit onderzoek voor de mensen met een serieuze ontwikkelde biologische verslaving.
Maak voor jezelf een noodplan voor momenten dat je onverhoopt grote trek krijgt:
zelf-controle
De centrale vraag is: “Wat ga je wat DOEN als je grote trek krijgt?”
Om dat goed voor te bereiden en daar dus eens goed over na te denken kan je de volgende verschillende invalshoeken eens proberen: Lees verder
Zoals mogelijk bekend is, heb ik jaren in Davos gewerkt, in Zwitserland. En als ik daar uit mijn raam naar buiten keek dan zag ik boven op de berg van die lelijke hekken staan, bovenop de berg. Nou had ik zelf ook al wel bedacht dat dit iets met lawines te maken zou kunnen hebben. Maar toch. In de versgevallen sneeuw vond ik ze zo ontzettend ontsierend.
Dus toen ik tijdens het stappen eens in gesprek raakte met een architect dacht ik mijn deel te doen aan het verfraaien van Davos: “zouden we nou niet gewoon die lawine kunnen laten gaan en dat we ‘m dan natuurlijk niet het dorp in laten razen maar gewoon net voor het dorp tegenhouden met een muur ofzo?”
Een vriendelijk bedoeld hoongelach kwam mijn kant op. “Wat ben jij ook een plattelander hè… Lees verder
Iedereen vraagt bij een verslaving iedere keer weer
“waar moet ik beginnen?”
Dus als kerstkaart heb ik dit jaar een landkaart, een roadmap voor je. 
Een ‘landkaart’ die ook gelinkt is met formulieren waar je direct zelf mee aan de slag kunt.
de URL is:
Waarschijnlijk heeft iemand je deze URL gestuurd of heb je deze pagina gevonden omdat je terug gevallen bent…
(als je iemand kent met een terugval… stuur ze dan even de URL: http://wp.me/p1O3rG-1td )
Een terugval of een uitglijder (ik heb het elders over het verschil*) geeft allerlei lastige gevoelens en het is best verstandig om daar even goed over na te denken voor je gaat zitten voelen. Want natuurlijk moet je naar je gevoel luisteren enzo… Maar als er zo veel gevoelens tegelijk spelen dan is het vaak handiger om eerst eens even goed na te denken over al die gevoelens die je daar zoal bij kunt voelen. Lees verder
Het is weer december, een maand waarin weer een hoop van mijn klanten het moeilijk gaan hebben met verslavingen en afhankelijkheid. Logisch, want wat ik altijd zeg:
“December is de maand met de meeste uitdagingen, de meeste plastic gevoelens en de meeste verleidingen.”
Laten we beginnen met de verleidingen: Lees verder
Er zijn een aantal dingen die de omgeving van een verslaafde mag weten over verslaving. En dit is niet leuk om te lezen maar enorm belangrijk om goed te onthouden.
Verslaving is een patroon, een chronische aandoening in het emotionele leven en in het brein die zorgt ervoor zorgt dat er in de relaties en in het leven en werk van de verslaafde een patroon ontstaat dat langzaam steeds verder uit de hand loopt. De behandeling ervan moet je dan ook niet zien als de behandeling van een simpel griepje. Het is een patroon dat steeds op kan treden. Telkens weer en het wordt ofwel steeds meer ofwel steeds minder. “Over” zal het nooit zijn. Een brein vergeet slecht en ook als is op een gegeven moment het gebruik van de verslaafde misschien tijden lang nul of gecontroleerd blijft, het patroon gaat omhoog of omlaag of het blijft op een zelfde niveau hangen.
Lees verder
We aren’t defined by our genes,
nor the things that have befallen us.
Not even what we do does define what we are.
What defines us is how well we rise after falling…
Bij de analyse van een terugval in middelengebruik zie je erg regelmatig dat er een denkfoutje gemaakt wordt. Een denkfoutje dat ik vaak probeer te duidelijk te maken met de vraag: “drie plus twee plus één is?”… ?
en wat bedoel ik daarmee te zeggen?
Beste …
Ik heb al enige tijd niks van je gehoord en in het geval van deze chronische neurologische aandoening wil het nog wel eens zo zijn dat zoiets toch een teken is dat er toch dingen aan het gebeuren zijn die je eigenlijk liever niet had laten gebeuren.
Integrative Addiction Coaching: PraatmetHans.nl 